در جنبه های عبادی و توسلی به دینمداران و مومنین راستین واقعی سفارش و توصیه شده تا به روز اربعین و اعمال آن اهمیت و توجه کنند. اربعین را اگر به عنوان یک چهلم مطرح کنیم، در منابع ما هست که اگر کسی فوت شد در شب اول قبرش با خیرات و مبرات و دعا و عبادت و نماز به یاد او باشید چرا که از شب ها و مواقعی سخت یک شخص است که از این نشئه به نشئه دیگر منتقل می شود. بعد از شب اول سوم است که می فرماید پاس بدارید و بعد از سوم مستحب است که هفتم را نیز به یادش باشید. زمان دیگر اربعین شخص است که می فرماید با خیرات او را رایاد کنید و بعد از چهلم سالگرد است. فقط یک شخصیت است که زمان شهادتش، اربعینش و سالگشتش هرگز فراموش نمی شود و آن شخصیت اباعبدالله الحسین علیه السلام است. اگر در علم آفرینش حضرت حق خلقت حسین و رسول خدا نبود، خلقت امیرالمونین و اهلبیت علیهم السلام نبود هیچ مخلوقی را نمی آفرید. همه مخلوقات بر مظلومیت حسین گریستند. شهادتش شد یک مرام، آن هم با یک عزت که اصل مرام است هر تاریکی را و هر خواب زدگی را و هر انحرافی را انقلاب و شهادت حسین بیدار و آگاه می کند. روز شهادت حسین به همین دلیل است که باقی است. اربعین او هم اینگونه است. اربعین حسین یک اربعین نیست. زیارت مشاهد شریفه یک مکتب تربیتی و تزکیه ای و تکاملی است.